0/4

PREFEROWANE SPOKREWNIENIA:
Jaka tak naprawdę jest Sadaf. Aby móc odpowiedzieć na to pytanie należałoby wpierw cofnąć się do czasów starożytnego Egiptu. Wyniosła, dobrze wychowana i przede wszystkim silnie wierząca. Gardzi kłamstwem, jako wynik małej kłótni z ojcem, i herezją. Ma wysokie poczucie honoru, aczkolwiek nie zawaha się pociągnąć za sznurki celem działania w imię wyższego dobra. W istocie jest to mądra i cierpliwa wampirzyca o szlachetnej krwi i gołębim sercu w granicach rozsądku.
Osoby będące przez nią spokrewnione na pewno muszą pochodzić z ziem Dalekiego Wschodu. Nie jest to kwestia rasizmu, tym nie mniej Sadaf nie miewała w zwyczaju spokrewniać kogoś spoza tego okręgu. Prócz tego warto zaznaczyć, że odpadali heretycy, zaś w kwestii płci. Powiedzmy, że bardziej preferowała spokrewnianie kobiet, choć zdarzały się także przypadki przemiany mężczyzn.
Do opieki nad potomkami przykładała niebywałą precyzję.

1. 190 p.n.e. – okres Egiptu ptolemejskiego zwanego również największą potęgą hellenistycznego Wschodu. W ten złoty czas na świat przychodzi Sadaf. Pochodzi z wysoko sytuowanej rodziny, blisko urzędującej samego faraona. Pozycja, sława oraz bogactwa zapewniają młodej Sadaf oraz jej licznemu rodzeństwu dostatnie życie.

2. Sadaf już od najmłodszych lat wykazywała niebywałe zdolności „wizjonerskie”. Jako, iż pochodziła z niezwykle bogobojnej, nic dziwnego jak na tamte czasy, rodziny, postanowiono przedstawić ją najwyższym kapłanom boga Ra.

3. W wieku sześciu lat, Sadaf poznaje głównego kapłana świątyni. Widzi on w niej potencjał i postanawia przyjąć na świątynne łono. Rodzina jest dumna, aczkolwiek nie wie, że dobroć kapłana wynikała tylko i wyłącznie z chęci prywatnych pobudek, zdobycia wpływów u samego ojca Sadaf, jak i również przypodobaniu się ówczesnemu faraonowi.

4. 184 – 176 p.n.e. – dziesięcioletnia Sadaf przyjmuje gruntowne nauki; poznaje życie świątynne od środka. Jest też mocno separowana od męskiego grona i umieszczona w gronie żeńskim. Tam też składa śluby czystości i wierności wobec bogów i boga Ra.
a. Na jaw wychodzi skandal, gdy okazuje się, że jej opiekunka wpadła w romans z jednym z wyższych urzędników faraona. Mężczyznę skazano na wygnanie za zbezczeszczenie kapłanki, ją samą zaś skazano na śmierć. Nikt tego jednak nie wiedział; wszelkie dowody o jej bytności znikają. Oficjalna wersja przyjmuje wygnanie, nieoficjalna zaś śmierć. Młoda kapłanka po raz pierwszy przepowiada skandal.
b. Główny kapłan zaczyna coraz bardziej interesować się nowym nabytkiem świątyni. Na razie jednak bacznie ją obserwuje.

5. 175 – 173 p.n.e.  – po przejściu prób bogów, przyswojeniu wiedzy w końcu staje się pełnoprawną kapłanką. Ludzie z początku patrzą na nią dość sceptycznie. Trwa to jednak bardzo krótko. Zdobywa sławę przepowiadając kolejno trzy śmieci;  pierwszą z nich jest śmierć jej własnej matki, drugą jest śmierć głównego kapłana Ra, trzecią zaś jest śmierć kochanki faraona. Ludność jest w szoku, ojciec także.
a. Sadaf przestaje być kapłanką Ra. Otrzymuje propozycję stanięcia na czele świątyni Ra, lecz odmawia. Uzasadnia to dziwnym nawiązaniem więzi z bogiem śmierci Ozyrysem. Twierdzi, iż została wybrana.

6. 172 p.n.e. – za zgodą przełożonych wyrusza w podróż. Zwiedza liczne miasta, uczy się, a także poznaje przyszłego stwórcę, a obecnie fałszywego kapłana w świątyni Ozyrysa.
a. Opowiada mu o swoich wizjach i drodze jaką przebyła, by móc odnaleźć powołanie. Pragnie stać się częścią domu  Ozyrysa na co kapłan zgadza się.
b. Nieoczekiwanie Sadaf wpada w sieć kłamstwa. Nocą podczas postoju w jednym z miast, gdzie warto zaznaczyć, iż towarzyszyła wampirowi w podróży do czasu dotarcia do świątyni, przyłapuje go na morderstwie ponad trzech ofiar, dwóch kobiet i jednego mężczyzny. Chce uciec, lecz na darmo. Wampir dopada ją.
c. Nieśmiertelny z tajemniczych powodów wcale nie chce zabić towarzyszki. Opowiada jej swoją historię pełną zdrady, intryg i miłości, opowiada jej o tym jak został zdradzony, oszukany, wygnany, a w końcu przeklęty i zmieniony w wampira. Sadaf wierzy w jego słowa.

7. 170 p.n.e. – po dwóch latach podróży jako człowiek, Sadaf zostaje spokrewniona. Dochodzi do tego przypadkiem, gdy upadły kapłan nie może się opanować i widząc ranę na ciele towarzyszki postanawia się na nią rzucić i wyssać krew. W ostatniej chwili dochodzi do niego cóż uczynił. Wtedy postanawia ją ocalić. Umiera Sadaf i rodzi się Sadaf.

8. Nie potrafi wybaczyć „ojcu” tego co zrobił i jak bardzo ją okłamał mówiąc, że już nigdy nikogo nie skrzywdzi. Podróż u boku stwórcy kończy się, gdy 10 lat po spokrewnieniu Sadaf ucieka od ojca. Oddaje się służbie bogom jako kapłanka. Ten stan utrzymuje się przez ponad 140 lat. W tym czasie otoczyła się gronem ghuli, którzy kryli jej prawdziwe jestestwo.

9. 30 p.n.e. – 395 n.e. – Sadaf samotnie podróżowała po świecie poznając tajniki wampiryzmu, którym się stała. Można powiedzieć, że wychowała się sama, a prócz tego była naocznym świadkiem rozwoju jej rodzimych ziem, historii Kleopatry, jej upadku i ostatecznego przyłączenia Egiptu do imperium rzymskiego, który z kolei przeżył swój „renesans” do czasu kresu wraz z wejściem doń chrześcijaństwa.

10. 401 – 642 – kolejny okres długich podróży. Widok podbicia Egiptu przez Arabów był zbyt bolesny. Sadaf pomimo wewnętrznych nakazów potajemnie wspierała pojedyncze grupy oponentów. Bezskutecznie.
a. 642 jest rokiem zakołkowania Sadaf przez jej najwierniejszych „wyznawców”. Kołkują, a następnie składają jej ciało w sarkofagu, który z kolei zostaje złożony centralnie pod Sfinksem strzegącym wielkiej piramidy w Gizie.

11. 1138 – po ponad 496 latach snu Sadaf zostaje przypadkiem odkołkowana. Ponoć dokonali tego rabusie, którzy z wiadomych względów nie przeżyli przebudzenia. Ponoć. Nieśmiertelna czuje dezorientację. Chcąc na nowo poznać realia szybko rekrutuje ghula, który staje się jej mentorem i przewodnikiem w jednym. Początki powrotu do życia nie były łatwe.

12. 1147 – 1149 – okres drugiej wyprawy krzyżowej. Sadaf nie jest zwolenniczką tych wypraw. Jak tylko może stara się je przechylić na niekorzyść najeźdźców przy wykorzystaniu rzecz jasna wpływów czysto politycznych z dwojakim rezultatem.
a. Dochodzi do pierwszego, aczkolwiek nie ostatniego spotkania z Eusebio. Nie przypadają sobie do gustu. Eusebio nie potrafi znieść faktu, iż Sadaf jest wampirzycą, kobietą, arabką – ciul, że egipcjanką – a do tego wampirzycą. Rodzi się konflikt, który jest mimo wszystko momentami bardzo komiczny.
b. Nieśmiertelni wymieniają się informacjami na temat dziwnych zniknięć innych nieśmiertelnych lub raczej, to Eusebio informuje o tym Sadaf – wampirzyca, jak się potem okazało została odkołkowana nie przypadkiem, a na zlecenie ojca, który jak widać jeszcze żył. Najwyraźniej pragnął wykupić sobie w ten sposób przebaczenie u córki.
c. Informacje zdobyte od Eusebio są przydatne. Sadaf dziękuje mu za to, co tradycyjnie spotyka się z solidnym hejtem w jej stronę. Osobiście ma z tego niezły ubaw i chyba tylko dlatego nigdy pomiędzy nimi nie doszło do rękoczynów. Ponoć.

13. 1287 – poznanie prawdy o śmierci ojca. Ogromny cios i jednoczesne przebaczenie mu jego win.

14. 1300 – 1545 – okres spokrewnień, nie pierwszy zresztą, przez Sadaf, jej podróży oraz tymczasowego powrotu do domu. Był to okres Imperium Osmańskiego. Wtedy bacznie przyglądała się sytuacji politycznej i pieczołowicie zajmuje wszystkimi dziećmi. Opowiada im o tajemniczych zniknięciach.

15. 1545 – Sadaf opuszcza rodzime ziemie i wyrusza na tereny Włoch, gdzie ponoć kryła się odpowiedź na wszelkie zniknięcia wampirów, o których niegdyś opowiedział jej Eusebio. W ten czas zostawia wiadomość wszystkim swoim potomkom, których wzywa, aby przybyli jej pomóc, a jednocześnie przestrzega.

Niestety jej poszukiwania kończą jej żywot - zostaje przyłapana i zabita przez łowców.