1304 rok.
Narodziny pierworodnego syna Go-Daigo, Moriyoshi, od strony cesarzowej Saionji Kishi.
1306 rok
Narodziny pierwszej córki G-Daigo, Kanshi, od strony cesarzowej Saionji Kishi.
1308 rok.
Go-Daigo zostaje Księciem koronnym pod  nadzorem shogunatu Kamakury.
1309 rok
Narodziny drugiej córki, Yukiko, od strony cesarzowej Junshi.
1312 rok.
Shirai narodził się jako Czwarty, "pod złą gwiazdą", jego matką była Saionji Kishi. Tego samego dnia zmarł jego starszy brat, a pierworodny Go-Daigo.
1314 rok.
Narodził się jego młodszy brat, Noriyoshi. Szczęśliwa matka, która ciągle starała się o "prawdziwego" syna, prawdziwego dziedzica, natychmiast wykorzystała sytuację, żeby zepchnąć młodego Shirai'a w kąt. Był uważany za demona - przeklęta Czwórka, większość ludzi się go bała. Matka wyżywała na nim swoją frustrację i niezadowolenie, był piątym kołem u wozu w pałacu, obwiniała go o śmierć najstarszego syna.
Jego najstarsza siostra twierdziła, że miała wizję. Traktowana była z szacunkiem, niczym wyrocznia. Wszystkim przepowiadała, że Tygrys w przyszłość zrówna dom Go-Daigo z ziemią. Zabije wszystkich.
1318 rok.
Go-Daigo przejmuje cesarski tron. Pomimo tego nie wyznacza Shirai'a na Księcia Koronnego. Zostaje nim jego młodszy brat. Shirai jest ciągle odsuwany w cień.
1319 rok.
Pojawiła się Nergui. Kim była dokładnie? Młode, bezdenne, inteligentne oczy spoglądały na nią czujnie, a ona czuła na sobie jego spojrzenie - sądzę, że miała do takich słabość. Do Przeklętych. Może zobaczyła to w jego oczach, a może zobaczyła jego przyszłość i cały ogień, który płonął w jego wnętrzu napędzający jego życie. Może był przypadkowym spotkanym, a ona jedynie syciła się chaosem i wojną, która dopiero co opuściła to miejsce.
Gdybym mógł, sam bym ją o to zapytał.
Parę razy się spotkali, parę razy rozmawiali.


1322 rok.
Prócz pobierania nauk w pałacu Shirai zaczął pobierać nauki władania bronią białą mimo młodego wieku. Przyszłe lata miały przynieść szlifowanie sztuki wojennej.
1328 rok.
Pierwsza wyprawa poza pałac z misją od ojca, który od tej pory będzie lubił pozbywać się "problemu" sprzed oczu. Nawet wyprawy poza zamek nie dawały wolności. Był trenowanym psem gończym na smyczy, którego puszczało się w pogoń, gdy chciało się kogoś pozbyć. Bardzo uzdolnionym psem gończym.
1331 rok.
Chłopak doczekał się upadku ojca-spiskowca i wygnania na wyspę Oki. Jako symbol wygnania Cesarza z jego tronu naznaczyli jego najstarszego syna haniebnym znakiem upadającego, cesarskiego smoka, który stracił swą perłę. Zaczął się okres większej niewoli i szarpania się tygrysa w klatce, w której został zamknięty.
Nergui miała chyba słabość do duszy, która z tak czystej i dobrej roztrzaskiwała się na małe kawałeczki. Nienawiść, którą przelewali na niego inni, wreszcie wypełniła serce młodego samuraja, gasząc ciepłe światło. Zapełniła je cieniami.
1332-1333 rok
Go-Daigo udało się uciec z wyspy dzięki licznym kontaktom, zabierając ze sobą młodszego syna i nakazując Shirai zostanie na wyspie, by pilnować rodziny oraz dobytku. Zaraz potem, gdy ustabilizował swoją sytuację, sprowadził rodzinę, która wróciła na cesarski tron - wszyscy prócz najstarszego syna, do którego Go-Daigo nie chciał się przyznawać, spaczonego symbolem upadku cesarstwa. Tego zamknął w zamku na wyspie i zabronił mu ją opuszczać.
18 września 1339 roku.
Noriyoshi przejął tron cesarski. Nic w związku z sytuacją brata jednak nie zrobił, chociaż Shirai prosił go o możliwość zamieszkania znów w cesarskim pałacu z rodziną.
19 września 1339 roku.
Go-Daigo zmarł. Królestwo pogrążone w żałobie - umarł król, niech żyje król.
12 grudnia 1340 roku.
Nergui wróciła i uwolniła Tygrysa z klatki, zmieniając go w Dziecko Nocy i pozwalając mu zniszczyć to, co było jego domem i więzieniem zarazem.


Nergui widziała w Księciu bez królestwa nowego Króla, w młodym człowieku Cesarza bez korony. Dostarczał jej rozrywki i jednocześnie chyba go podziwiała, chyba lubiła jego sposób bycia. Spędzili ze sobą kolejnych 51 lat, kobieta nie trzymała go na smyczy, ale on był zbyt dumny, by uciekać chyłkiem. Im więcej lat mijało, tym mniej przyjemna stawała się ta znajomość. Nergui orientowała się, że nie ma w dłoniach pionka, który nagnie się do jej woli, co początkowo było zabawne, a teraz odbierało jej resztki cierpliwości. Nie oznacza to jednak, że rok 1383 był rokiem ich rozstania, nic bardziej mylnego. Nergui nie zamierzała tak łatwo wypuszczać w końcu ptaszka z klatki, a Shirai nie zamierzał dawać jej spokoju od swojej osoby. Byli dwójką drapieżników, którzy powinni pójść swoimi drogami, a którzy ciągle się ścierali. Rzecz jasna nie był dla niej żadnym wyzwaniem, mimo to nie poddawał się. Ich relacja w końcu uległa rozluźnieniu i obrali własne ścieżki, co rusz przecinające siebie wzajem. XIII wiek przyniósł konieczność skupienia się na wilkołakach i ich hodowli i dopiero rok 1545 sprawił, że Nergui zniknęła z jego życia, zostawiając po sobie ostatnie słowa. Rok krwawy, pełen wojen i chaosu. Do roku 1552 trwały próby zlikwidowania łowców i pomszczenia wampirzej familii.


○ Zodiakalny wodny tygrys.
○ Nie posiada nazwiska. Posiada za to przydomek "Shiro". Jego miano interpretowano jako Biała 白 Miłość 愛 Śmierci 死.
○ Jest oburęczny. W walce najczęściej jednak dzierży miecz w lewej ręce wyłącznie ze względów taktycznych, większość istot nie wyprowadza poprawnego kontrataku przeciwko ciosowi z lewej ręki, przyzwyczajeni do praworęcznej większości.
○ Wysoki jak na Japończyka ze swoich czasów. Mierzy 186cm.
○ Niektóre fakty historyczne zostały dopasowane i zmienione pod postać.

ZALETY

○ Wyczulony
○ Wytrzymały
○ Uparty

WADY

○ Konserwatywny
○ Kulturalny

UMIEJĘTNOŚCI

○ Wspomnienia - 4lvl
○ Kontrola umysłów - 4lvl
○ Akceleracja - 4lvl

JĘZYKI

○ staro-japoński
○ japoński
○ angielski
○ łacina
○ chiński
○ koreański
○ francuski
○ włoski
○ rosyjski