Zaiste Mavelle była dla Wiery obrzydliwym pasożytem, którego kobieta bała się pozbyć. Istotą jaka miała do końca życia przypominać jej o brutalnym gwałcie. Czymś, już nie kimś, co miało swoim istnieniem dobijać bogobojną Wierę i być jedynie początkiem serii okropnych zdarzeń, które doprowadzą do śmierci młodej Rosjanki.
Perspektywa urodzenia dziecka powstałego ze zbezczeszczenia czyjejś godności zdawała się być tak okropna, iż Wiera nie radziła sobie z otaczającą ją rzeczywistością. Większość rodziny odwróciła się od poszkodowanej dziewczyny, a niektórzy nawet twierdzili, że zasłużyła sobie na taki los, bowiem, matka Mavelle dopiero po gwałcie znów powróciła do wiary. Wcześniej była ateistką, która oskarżała Boga za śmierć swojego ojca. Według wiejskiej ludności bluźnierstwo sprowadziło na nią taką właśnie karę.
Wiera nie zabiła dziecka w czasie ciąży, a także po, ponieważ bała się skutków. Uważała, że jedyną drogą do oczyszczenia swojej osoby będzie wychowanie potomka, którym tak bardzo gardziła.
Poród sprawił jej wiele bólu, ale ksiądz powiedział kobiecie, że to cierpienie uczyni ją silniejszą i uwarunkuje zdrowie dziecka. Wiera nie chciała cierpieć za Creswell, nie chciała jej w swojej egzystencji. Podczas porodu przez jej myśli przelatywała jasna iskierka, która pragnęła, aby urodzenie Mave było ostatnią rzeczą jaką zrobi.
Niestety Bóg, w którego tak usilnie wierzyła, nie zabrał jej z tego świata, a ona doszła do wniosku, że dalsze życie będzie swoistą pokutą za tyle lat niewiary.
Życie Mavelle od pierwszych lat nie było proste. Nie miała miłości matczynej, ani ojca. Rodzina też nie patrzyła na nią jak na niewinne dziecko, a bardziej jak coś co muszą znosić.
Teoretycznie nic jej nie brakowało- miała jedzenie, ubrania- lecz wewnątrz głodowała przez brak miłości. Starała się zdobyć atencje złym zachowaniem, ale obojętność matki zawsze pozostawała taka sama. Nic nie pomagało, dlatego też brat Wiery zlitował się nad dzieckiem i kupił jej psa, który był najlepszym przyjacielem Mavelle.
Gdy dziewczynka miała dziesięć lat Wiera poznała w dopiero rozwijającym się internecie pewnego mężczyznę. Mieszkał on w USA, dlatego też niecały rok później obie przedstawicielki płci pięknej tam pojechały. Pies, którego Creswell tak bardzo kochała, niestety został w Rosji, a to sprawiło, iż ta wycieczka już od początku dziewczynce się nie podobała.
Trzeba wspomnieć, że bohaterka tej opowieści od początku nie nosiła miana Mavelle Creswell. Wcześniej, zanim Wiera poznała Ethana, ochrzczono ją Katia. Imię to zmieniono ze względu na kaprys matki, która stwierdziła, że nowe życie w Ameryce będzie się wiązać ze zmianą wszystkiego, toteż imię i nazwisko zostało szybko wybrane przez nowego partnera rodzicielki.
Ethan wydawał się być dobrym człowiekiem  i w przeciwieństwie do rosyjskiej strony rodziny Velle, poświęcał dziewczynce dużo uwagi. Kupował prezenty, chodził z nią do kina i uczył angielskiego. Wiera również wydawała się szczęśliwa, choć czasem była zazdrosna o uwagę jaką jej partner poświęca dziecku, którego ona tak bardzo nie znosiła. Przez tę sytuację bardzo często w obecności Ethana, matka udawała prawdziwe zainteresowanie i troskę przez co młoda Creswell zaczęła wierzyć, że wszystko się zmieniło.
Jej przybrany ojciec był majętnym człowiekiem, lecz dziewczynka nie wiedziała czym się zajmuje. Zwykł mówić, że jest biznesmanem i dziewczyny nie muszą się o nic martwić, gdy któraś z kobiet pytała o to co robi.
Mieszkały z nim dokładnie pięć lat, dopóki coś nie zaczęło się sypać. Z dnia na dzień Ethan kupił Wierze  mieszkanie, dał pieniądze, a potem zniknął. Mówił, że ma problemy finansowe i musi sprzedać dom,  a potem pojechać do Europy załatwić parę spraw. I pojechał, a matka Mavelle już nigdy więcej go nie zobaczyła.
Pieniądze w końcu się skończyły, więc Wiera wzięła kilka prac, aby utrzymać siebie, mieszkanie oraz to przeklęte dziecko, które obwiniała również za zniknięcie Ethana. Z początku była sprzątaczką i tam spotkała Samanthę, która pracę pani sprzątającej wykorzystywała do roznoszenia narkotyków. Gdy Wiera zorientowała się, że jest to bardziej opłacalna opcja… Szybko wplątała się w mroczny świat przestępstw.
Nie minął nawet rok, a matka stała się narkomanką. Zaciekawiona tym jak te proszki pozwalają człowiekowi zapomnieć o wszystkich nieszczęściach z pracownika przerodziła się w klienta. Z początku starczało jej na wszystko i można powiedzieć, że narkotyki dawały jej perfekcyjną ucieczkę od egzystencji, która bardzo ją zmęczyła.
To skutkowało tym, iż Mave musiała stać się szybko bardzo samodzielna, bo rodzicielka, która nie dość że miała ją jak zwykle gdzieś, wtedy zaprzestała nawet dbać o dom. Nie obchodziło ją to, że góra brudnych naczyń leży w zlewie albo czy w ogóle jest coś do jedzenia. Liczyła się tylko ona i jej cudowne proszki.
Ten stan i tak nie był zły w porównaniu do tego co stało się później. Gdy Wiera popadła w długi i nie miała jak zwrócić pieniędzy za "lekarstwo"… Sprzedała córkę, twierdząc swoim zaćpanym umysłem, że przynajmniej raz się na coś przydała.
Pewnego dnia matka do jedzenia dorzuciła Mavelle środków nasennych, a potem zadzwoniła do odpowiednich osób. Trzej mężczyźni po prostu weszli do obskurnego mieszkania Wiery i zabrali nieprzytomną Creswell.  
Dziewczę obudziło się w ciężarówce razem z innymi dziećmi. Niektóre były przytomne i płakały, a niektóre ciągle spały. Była jedną z najstarszych ofiar w pojeździe, a miała zaledwie 17 lat.
Dziewczynki i paru chłopców było transportowanych do jakiejś starej fabryki, w której odbyła się selekcja. Nie wiedziała dlaczego się to wszystko dzieje i chciała, aby to był tylko zły sen, ale wszystko zdawało się być zbyt realne, aby stało się nieprawdziwe.
W pewnym momencie los się do niej uśmiechnął, a do budynku wszedł Ethan. Był zdziwiony widokiem przybranej córki niemal tak jak ona jego. Dziewczynka jednak nie wiedziała jak ma się zachować, bała się ruszyć z miejsca, zwłaszcza, że miała związane ręce, a wokół byli uzbrojeni ludzie.
Dopiero gdy przybrany ojciec zabrał ją ze sobą do auta zaczęła płakać i dziękować mu za pomoc. On się jednak do niej nie odezwał. Był oschły i o nic nie pytając podwiózł ją pod mieszkanie, które niegdyś wykupił Wierze, a potem odjechał i kazał dziewczynce trzymać się z dala od kłopotów. Pozostawił ją z wieloma pytaniami, na które nie była w stanie sama sobie odpowiedzieć.
Gdy Velle przekraczała próg domu nienawidziła matki tak bardzo jak ona jej. Widok córki oraz mieszanka alkoholu i narkotyków sprawiły, iż Wiera zaczęła szarpać dziewczyną i zapewniała siedemnastolatkę, że trafi zaraz tam skąd uciekła. Gdy matka wypluła w jej stronę całą nienawiść, którą chowała od początku… Mave uderzyła ją w twarz z całej swojej siły, aż tamta obiła się o komodę i spadł wazon ze zwiędłymi już różami. Wiera osunęła się na ziemie płacząc, a Creswell patrzyła na nią z pogardą. Gdy tylko się odwróciła, by pójść do pokoju się spakować, to rodzicielka pochwyciła szkło z ziemi, przytrzymała kostkę dziewczyny i skaleczyła ją w nogę. Zdezorientowana Mave od razu kopnęła Wierę, tak, że ta straciła przytomność, a potem złapała się za ranę. Nieśpiesznie pokuśtykała do apteczki i wyjęła jakieś resztki wody utlenionej i bandaża. Po doprowadzeniu się do stabilnego stanu, wzięła wszystkie rzeczy i odeszła od matki.
Nie miała się gdzie podziać, więc spędziła parę nocy w parku. Zainteresował się nią mężczyzna, który przychodził codziennie rano do owego parku, aby biegać. Kilka razy chciał jej pomóc, lecz ona odrzucała jego dobre chęci. Bała się, że policja umieści ją w domu dziecka lub wyśle do matki jeszcze na rok. Dopiero gdy mężczyzna zapewnił ją, że nigdzie nie zadzwoni, to poszła z nim. Wynikało to też głównie z powolnego spadku wiary w samą siebie. Nie potrafiła kraść, a inaczej nie mogła zdobyć jedzenia. Głodowanie nie było tak do zniesienia jak myślała.
Carol był żonatym prawnikiem z dwójką dzieci, które liczyły zaledwie kilka lat mniej niż nasza bohaterka. Z początku Mave była przekonana, że mężczyzna pomaga jej bezinteresownie, ale jak się później okazało- chciał czegoś więcej.
Z braku opcji, a może również z wygody, Mavelle stała się jego utrzymanką. W tajemnicy przed jego żoną spędzała z nim czas w mieszkaniu, które jej wynajął, a za to dostawała prezenty i życie na w miarę dobrym poziomie. Skończyła szkołę, a potem zaczęła studia, które Carol jej opłaca. Pomimo możliwości pójścia do pracy pozostała przy mężczyźnie, który zaczął twierdzić, że ją kocha. A ona? Ona chce mieć po prostu kogoś kto będzie się przejmował jej losem, nie tak jak matka, która ignorowała ją lub nienawidziła na przemian przez całe życie.

JĘZYKI:
○ rosyjski. [ojczysty]
○ angielski. [zaawansowany]
○ francuski. [średnio zaawansowany]
○ hiszpański. [podstawowy]